blog kris 3 vragen

Dankbaarheid vertelt meer dan drie vragen: faciliteren als persoonlijk vakmanschap


Als mijn moeder nog eens vraagt om kort uit te leggen wat ik doe, probeer ik het telkens op een andere manier uit te leggen. Laatst vertelde ik haar dat het er eigenlijk vooral op aankomt om goede vragen te stellen die mensen aan het denken zetten over hoe ze iets anders of nieuws kunnen doen of proberen.

Zo sluit ik een workshop of training op het einde van de dag ook graag af met een vraag. Want eigenlijk wil ik nog zoveel te weten komen van de deelnemers.
Wat hebben ze uit deze workshop gehaald? Welk inzicht nemen ze mee? Wat vonden ze het krachtigste leermoment? Welke methodiek vonden ze goed werken? Welk engagement zullen ze opnemen om het geleerde ook in de praktijk te brengen? Maar we hebben maar tien minuten meer en tien mensen. Hoe haal ik zoveel mogelijk waarde uit die tijd?

Ik heb alle vragen geprobeerd, in het begin zelfs twee of drie vragen tegelijk. En telkens merkte ik dat ik op het einde niet meer luister. Ik denk alleen nog maar aan de tijd en dat ik hoop dat de volgende zijn verhaal kort houdt. Dit kan toch de bedoeling niet zijn? 

Tot mijn collega op een dag de eenvoudige vraag stelde op het einde van onze teamdag: “waar ben je dankbaar voor vandaag?” Er viel eerst een stilte en wat gefrons in de groep. Daarna ging de aandacht en focus van het ene verhaal naar het volgende. Nog even kunnen binnenkijken in elkaars ziel net voor je terug duikt in je eigen wereld is het mooiste cadeau op het einde van een dag met een groep mensen.

En ik weet meteen: deze vraag past mij. Dankbaar stop ik hem in mijn ‘rugzak’ voor volgende momenten.

 

 

Kris Snick en Sofie Hendrikx zijn actief als coach en facilitator. Zij verzorgen vanaf januari 2019 de leergang ‘Faciliteren als persoonlijk vakmanschap: krachtige leerprocessen vormgeven en begeleiden.’ In deze blogreeks delen zij hun persoonlijke ervaringen op dit gebied en hoe zij daarin hun eigen vakmanschap steeds verder ontdekken en ontwikkelen.